شرط چهارم از شرائط شكسته شدن نماز 
شرط چهارم اين است كه از اول سفر، قصد انجام يكى از چيزهائى كه سفر را قطع مى كند نداشته باشد مثلا قصد ماندن ده روز يا بيشتر را در محلى بين راه و يا عبور از وطن نداشته باشد پس اگر تصميم داشته باشد كه چهار فرسخ راه طى كنددر اثناء راه و يا سير چهار فرسخ ده روز بماند و يا از اول قصد كند سفرى برود كه بين چهار فرسخ و يا در راءس چهار فرسخ آن وطن او قرار دارد و مى خواهد از آن عبور كند نمازش شكسته نمى شود بلكه بايد تمام بخواند و همچنين اگر در فرض مزبور و اگر مردد باشد درماندن ده روز يا مرور بر وطن بنحوى كه منافات داشته باشد با تصميم بر طى كردن مسافت بايد نماز را تمام بخواند.
و از همين قبيل است موردى كه از اول احتمال دهد در بين راه پيش آمدى او را از ادامه حركت باز بدارد و يا باعث شود كه او در بين راه دو روز در جائى بماند و يا مسير خود را بطرف وطن تغيير دهد كه در همه اين موارد بايد نماز را تمام بخواهد بشرطى كه احتمالى كه مى دهد كه عقلاء بآن اعتناء كنند.
و اما اگر احتمالش غير قابل اعتناء در نظر عقلاء باشد مثلا احتمال دهد كه سر چهار فرسخى بيمار شود و يا سيلى جارى شود و امثال اينها كه مخالف با اصل عقلائى است بايد نماز را شكسته بخواند.
مساءله 14 - اگر در لحظه اى كه مسافرت را آغاز مى كند قصد و يا ترديد داشته باشد كه پيش از رسيدن به هشت فرسخ ده روز بماند و يا از وطن عبور كند و بعد از آن قصد يا آن ترديد تصميم گرفته كه هيچيك از اين دو كار را نكند پس اگر آن چه باقى مانده ولو بضميمه مقدار برگشت مسافت باشد نماز راشكسته مى خواند و اگر نه تمام مى خواند.
مساءله 15 - اگر تصميمش اين نباشد كه قبل از هشت فرسخ ده روز در جائى بماند و مقدارى از هشت فرسخ را طى كند سپس قبل از رسيدن به هشت فرسخ تصميم بگيرد كه ده روز بماند ودوباره از اين تصميم به تصميم اول برگردد يعنى از ماندن صرفنظر كند اگر آن چه از راه بعد از نقطه عدول باقيمانده هشت فرسخ باشد بدون اشكال شكسته مى خواند در صورتى هم كه مابقى از راه بعد از عدول بمقدار مسافت نباشد و در بين دو جور تصميم چيزى از راه را طى نكرده باشد ولى مجموع آن چه طى كرده با آن چه باقى مانده بمقدار مسافت باشد وظيفه اش همين است .
و اما اگر در همين فرض در بين دو تصميم چيزى از راه را طى كرده باشد آيا آن چه قبل از عدول پيموده را به آن چه باقيمانده ضميمه كند و مقدار بين دو تصميم را كم بكند تا اگر هشت فرسخ شد شكسته بخواند و اگر نشد تمام بخواند و يا آن كه نمى تواند ضميمه كند مسئله محل ترديد است و احتياط آن است كه جمع كند هرچند كه بعيد نيست وظيفه اش تقصير باشد مخصوصا در صورتى كه آن چه را در بين دو تصميم طى كرده بسيار اندك باشد همچنان كه نظيرش گذشت .