شرط سوم استمرار قصد است  
شرط سوم شكسته شدن نماز اين است كه مكلف بر تصميم نخستين خود باقى بماند پس اگر قبل از رسيدن به چهار فرسخ از تصميم خود برگردد و يا به ترديد بيفتد بايد نماز را تمام بخواند و اگر شكسته خوانده عيب ندارد و لازم نيست در وقت اعاده و يا در خارج وقت قضاء كند و اما اگر برگشتن از تصميم و يا مردد شدن بعد از رسيدن به چهار فرسخ باشد بر وظيفه قصر باقى مى ماند هر چند كه آن روز برنگردد البته اين در صورتى است كه تصميم داشته باشد قبل از ده روز برگردد (و اما اگر مى خواهد ده روز بماند نمازش تمام است .)
مساءله 12 - در استمرار قصد همين مقدار كافى است كه بر قصدى كه از اول بر مسافرت داشت باقى باشد هرچند كه از مقصد اولش عدول كرده و بخواهد بمقصدى ديگربرود پس معيار بقاء نوع سفر است نه سفر به نقطه اى مشخص بنا بر اين اگر از اول تصميم گرفته بود بمكانى خاص كه هشت فرسخ مسافت است سفر كند ولى در بين راه از آن مقصد صرفنظر نموده تصميم بگيرد بجائى ديگر برود كه از محل فعليش تا آنجا هشت فرسخ نيست لكن بضميمه مقدارى كه آمده هشت فرسخ مى شود كه در اين جا نيز نماز را شكسته مى خواند همچنانكه اگر از اول قصد يك هشت فرسخى غير مشخص را كرده بود به اين معنا كه منظورش طى هشت فسخ راه بوده باشد حال هر طرف كه مى خواهد باشد و بعد از طى هشت فرسخ آن وقت مقصد خود را معين مى كرد بايد نماز را شكسته مى خواند.
مساءله 13 - اگر در بين راه و قبل از رسيدن به چهار فرسخ مردد شود كه به راه خود ادامه دهم و يا برگردم و سپس از ترديد درآيد و مجددا تصميم بگيرد به اينكه مسافت راطى كند اگر در حال ترديد چيزى از راه را طى نكرده همچنان نماز را شكسته مى خواند هرچند كه بقيه راه حتى رفتن و برگشتنش ‍ هشت فرسخ نباشد و اگر در حال تردد مقدارى از راه (مثلا يك كيلومتر از راه ) را پيموده باشد اگر باقيمانده راه هشت فرسخ باشد باز هم بر وظيفه قصر باقيست و اگر باقيمانده ولو بضميمه مقدارى كه تا قبل از ترديد آمده هشت فرسخ نباشد اشكالى نيست در اينكه بايد نماز را تمام بخواند و اگر بضميمه آن با اسقاط مقدارى كه در حال ترديد طى كرده هشت فرسخ باشد احتياط آن است كه جمع كند يعنى چهار ركعتى ها را هم چهار ركعتى بخواند و هم دو ركعتى هرچند كه بعيد نيست بگوئيم در صورتى كه راهپيمائى در حال ترديدش اندك بوده يا برگشتن تصميمش وظيفه اش نيز بقصر بر مى گردد.